از کربن زدایی فولاد در صنعت خودروسازی به‌منظور کاهش شکنندگی قطعات و همچنین افزایش انعطاف‌پذیری استفاده می‌کنند.
این فیلد برای هدف اعتبار سنجی است و باید بدون تغییر باقی بماند .
به طور کلی، از فولادی که کربن‌زدایی روی آن انجام‌گرفته است در مواردی استفاده می‌کنند که نیاز به مقاومت مکانیکی در قطعات وجود داشته باشد.
تأثیر نیتروژن، تیرگی شدید ضربه و ترکیب آنها بر رفتار خستگی و ساختار میکرو فولاد کم
کنترل دقیق می توان عمق و ترکیب لایه نیتریدی را با دقت کنترل کرد.
گرادیان سختی نشان‌دهنده توزیع سختی در لایه نیتریدی و مغز فولاد است که می‌تواند بر روی خواص مکانیکی و مقاومت در برابر سایش تأثیرگذار باشد.
کنترل دقیق‌تر فرآیند نیتراسیون گازی امکان کنترل دقیق‌تری بر روی عمق لایه نیتریدی، میزان سختی و ریزساختار را فراهم می‌کند.
نیتروژن‌دهی عبارت است از وارد کردن نیتروژن اتمی در لایه سطحی فولاد؛ بنابراین عامل ایجاد سختی سطحی در این روش تشکیل نیتریدهای فلزی است. درحالی‌که امکان نیتروژن‌دهی برای بسیاری از آلیاژها وجود دارد، اما تنها سختی زیاد را می‌توان در فولادهایی به دست آورد که حاوی عناصر آلیاژی نیترید زا مانند آلومینیوم، کروم، مولیبدن و یا وانادیوم باشند.
در واقع به این علت که در این روش نیتروژن به وسیله ماده نیتروژن ده گازی تامین می‌گردد، این روش نیتراسیون‌گازی نامیده شده است. این روش سختکاری به دو صورت تک مرحله‌ای و دو مرحله‌ای انجام پذیر است.
دما باید تا زمانی که نشتی، تعمیر و یا جریان آمونیاک دوباره برقرار شود، حفظ شود.
با این حال، افزایش حجم مختصری در نتیجه نیتراسیون رخ می‌دهد، اما تغییرات حجمی نسبتاً کم است.
بارش در موزائیک حاوی موربستیک به طور همزمان نیترید شده و سالم
نیتراسیون گازی معمولاً برای سخت کاری انواع فولادها، به ویژه فولادهای آلیاژی حاوی عناصر نیتروژن ساز مانند کروم، آلومینیوم و مولیبدن استفاده می شود. برخی از مواد رایج عبارتند از:
ممکن است عمق مؤثر لایه نیتریدی ظاهراً کاهش یابد، به دلیل کاهش سختی زیر لایه که این بستگی به نحوه تعریف عمق مؤثر لایه نیتریدی نیتروژن دهی دارد.